Linksaf of rechtsaf?
Er zijn zoveel weggetjes in de omgeving, toch loop ik meestal het zelfde rondje, is dat gewoonte, ik ken de weg, weet hoe ver het is of gewenning, ik hoef er niet meer na te denken, ik volg de honden blindelings.
Vandaag gingen we rechtsaf waar het altijd linksaf was, verrassend en een mooie weg, de heenweg kan langs het Haansvaartje, dan loop ik bijna tien kilometer door het land, een klein stukje door Siddeburen, daar is overheen te komen.
Linksaf of rechtsaf in het leven of liever rechtdoor, iedereen kiest zijn of haar eigen weg.
Dock of the bay.
Tommy Emmanuel, een buitengewone gitarist, komt ook in de Oosterpoort, samen met J.D.Simo, een 33 jarige zanger/gitarist waar ik nog nooit van gehoord had. Muziek van hem gedownload, schitterend, ik houd niet van vergelijken, maar hij komt in de buurt van Jeff Healey. Samen spelen ze het nummer Dock of the Bay van Otis Redding.
Luisteren:
(Sittin’ On) The Dock of the Bay with J.D. Simo | Collaborations | Tommy Emmanuel
(Sittin' on) the Dock of the Bay
Sittin' in the mornin' sun
I'll be sittin' when the evenin' comes
Watchin' the ships roll in
Then I watch 'em roll away again
I'm sittin' on the dock of the bay
Watchin' the tide, roll away
I'm sittin' on the dock of the bay
Wastin' time
I left my home in Georgia
And I headed for the Frisco Bay
'Cause I've got nothin' to live for
Looks like nothin's gonna come my way, so
I'm just come sittin' on the dock of the bay
Watchin' the tide roll away
I'm sittin' on the dock of the bay, wastin' time
Looks like nothin's gonna change
Everything seems to stay the same
I can't do what ten people tell me to do
So I…
Jackson & Ferry.
Op 9 mei 2019 gaan we naar Mumford and Sons, gisteravond en vanavond luisterde ik naar de live plaat van de groep uit 2012, The road to Red Rocks.
Ik ontving vanavond een mail van de Oosterpoort, volgend jaar komt Joe Jackson naar Groningen. In 1984 kreeg ik van mijn broers een kaartje voor een optreden van Joe in de Ahoy Rotterdam, Body and Soul tournee, het was een van de mooiste concerten die ik heb gezien en gehoord.
Twee maanden later komt Bryan Ferry in de Oosterpoort, ook een zanger die nog regelmatig op mijn draaitafel ligt.
Ik weet nog niet of ik kaartjes ga bestellen, niet te lang nadenken anders is het uitverkocht, misschien is het tijd om naar concerten van jongere artiesten te gaan, maar ik ben toch wel nieuwsgierig naar de oudjes.
Summer's almost gone.
De kerkklok slaat elf uur, ik heb net een uur met de honden gelopen, de tuindeuren staan open, ik zit buiten in de zon en mijmer over de afgelopen zomer die bijna voorbij is of blijft het mooie weer aanhouden tot de Kerst?
In juni vertrokken we voor een reis op de motor door Italië, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland, af en toe was het weer iets minder maar de weggetjes waren schitterend. Ik zag veel motoren voorbij komen, de meeste waren nieuw, snel en met veel meer vermogen dan mijn BMW uit 1979, ik kon vriend Jolle prima volgen, zelfs over de hoogste passen, het gaat niet zo hard, maar wij hebben uithoudingsvermogen.
Summer's almost gone, zong Jim van the Doors in 1968, het lijkt gisteren.
The Doors Summer's Almost Gone
Mode.
Ik heb niet zoveel met kleren, het is dat ik ze aanmoet, ik denk aan het sprookje van de nieuwe kleren van de keizer, als je teveel op anderen vertrouwd wat kleren betreft, heb je kans om er bloot bij te lopen. Ik koop 10 t shirts van de zelfde kleur, 12 onderbroeken, 20 paar sokken en meestal mijn spijkerbroeken bij de Welkoop, alles past prima, het zit goed, waar zou ik me druk over maken. Misschien over de prijs, het meeste dat ik koop is goedkoop, waarschijnlijk gemaakt door onderbetaalde vrouwen en mannen die werken onder beroerde omstandigheden, het is niet anders. Ik ben bereid om fors meer te gaan betalen voor mijn kleren, voor voedsel, voor alles als het landelijk, het liefst wereldwijd, geregeld wordt dat iedereen onder goede omstandigheden en tegen een goed loon kan werken, dat geldt ook voor de dieren in de veeteelt en het land waarop de produkten worden verbouwd, er moet beter voor gezorgd worden. Het moet van boven af geregeld worden, als het aan ons wordt overgelaten, blijven we kiezen voor goedkope produkten, plofkippenvlees, net als varkens en koeien die nooit buiten komen, we beloven van alles, maar onze portemonnee is heilig, logisch als je weinig te besteden hebt, misschien dat de lasten wat eerlijker over onze inkomsten verdeeld kunnen worden, betalen voor een schonere wereld naar inkomen. Het is gemakkelijk om gezond te leven als je er geld genoeg voor hebt.
Mode, daar moet je je niet zoveel van aantrekken, als witte sokken uit zijn, moet je ze juist aantrekken, tegendraads zijn, mode is net zoiets als praatprogamma's op tv, ze vertellen wat je aan moet trekken of wat je moet denken, wat je moet lezen, welke muziek je moet luisteren, dat soort dingen. Gewoon niet meer naar kijken en luisteren, bepaal je eigen keuze, het scheelt zoveel tijd, loop een kringloopwinkel binnen, koop daar een boek of muziek, tweede hands kleding, die je echt mooi vindt en het is goedkoop, hergebruik.
Er wordt zoveel voor ons bepaalt in regels en protocollen, het leven wordt er onleefbaar door, terug naar de eenvoud, maar dat zijn we vergeten, zonder alle luxe kunnen we niet meer leven.
Schemeren.
Heerlijk om thuis te komen, eerst maak ik de houtkachel aan, de kamer wordt aangenaam warm, dan ga ik een stuk lopen met de honden. Een kaarsje aan, verder niets, een concert van Gordon Lightfoot uit 1969 op, ik plof in de oude stoel van mijn vader en kijk naar buiten, heel langzaam wordt het donker, tijd om te schemeren.
In 1969 dacht ik, maar het was 1970, ging ik naar een uitvoering van de musical Hair in de Martinihal, ik kende de muziek van de bekende nummers uit de top veertig, het verhaal daarachter niet. Vlak voor de pauze ging iedereen op het toneel uit de kleren, ze liepen naakt door de zaal, blote mannen had ik wel gezien, maar vrouwen niet, het was eigenlijk heel gewoon. Aan het einde van de voorstelling mocht iedereen op het toneel komen dansen op het slotnummer, die kans liet ik me niet ontgaan, vlakbij de band met o.a Jan Akkerman, Thijs van Leer en Hans Cleuver, die later verder gingen als Focus.
Ik kan uren zitten schemeren, ook als het licht is.
Serie.
Ik kijk bijna niet meer naar programma's op de televisie, een stukje voetbal, een documentaire, iets over muziek, dat is het wel. Sinds kort heb ik een nieuw kastje van de KPN, de draadloze verbinding heeft plaats gemaakt voor een snoertje en Netflix kan ik nu op de tv aanzetten, een beter en groter beeld, prachtig. Wat is er veel te zien, ook een hoop rotzooi, een serie samen kijken is bijna samen een boek lezen maar dan anders. We kijken Outlander, eerste serie, prachtig, toch volgend jaar naar Schotland, ook samen.
Twee neuzen.
Het is bijna donker, de pony krijgt nog wat te eten en water, schoenen aan om met de honden te lopen, ze trekken aan de riem, ze ruiken meer dan ik, twee neuzen naast elkaar, de zelfde kant op, plast de één dan moet de ander ook. Het is een mooi gezicht die twee honden naast elkaar, Julia links en Jane rechts, het kan eventjes anders, maar niet lang, in het donker lijken ze één hond met acht poten.
Twee neuzen de zelfde kant op, de politiek kan er voorbeeld aan nemen.