Kaarsjes.
De tijd om een kerstboom neer te zetten is weer aangebroken, heel even wilde ik een jaartje overslaan, maar een mooi klein boompje kan op het dressoir van mijn ouders staan, met echte kaarsjes erin, net als vroeger. Ik heb de kaarsjes plus houders vandaag gekocht, wel een emmer water ernaast.
Imagine/What a Wonderful World.
Barbra Streisand zingt deze twee prachtige liedjes tot één song, lees en leef de tekst:
Imagine there's no Heaven
It's easy if you try
No Hell below us
Above us, only sky
Imagine all the people living for today
Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion, too
Imagine all the people living life in peace
With skies of blue and clouds of white
The bright blessed day, the dark sacred night
And I think to myself
What a wonderful world
The colors of a rainbow
So pretty in the sky
Are also on the faces
Of the people strolling by
I see friends shaking hands, saying "How do you do?"
I think they're really saying, "I love you"
You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
Oh, I hope some day you'll join us
And the world will be as one
Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
I hear babies cry, I watch them grow
They will learn much more
Than I'll never know
I see trees of green, red roses too
I see them bloom, for me and for you
And I think to myself
What a wonderful world
Yes, I think it could be
Such a wonderful world
Imagine
Oh, imagine
Oh, just imagine
Barbra Streisand - Imagine / What a Wonderful World (Official Audio)
Vrouw.
"Alle veranderingen in de maatschappij komen door vrouwen, daar geloof ik heilig in."
Een uitspraak van de broers Karim en Hakim Traidia die samen een filmfestival organiseren, Magreb Filmfestival.
Ik las de columns van vrouwen in de krant van vandaag, zo duidelijk en wijs:
"We moeten blijven praten, luisteren en bevragen, weg van het winnen. "
"Waar komt het nu eigenlijk op aan? We spreken er zelden over."
Ik loop vier uur met de honden, de zon schijnt, honderden ganzen vliegen op als we te dichtbij komen, zwanen klapwieken indrukwekkend weg als ze ons zien, de honden trekken aan de riem, drie reeën rennen voorbij.
Thuis doe ik het huishouden, stofzuigen, de was ophangen, daarna zet ik Jessica op stal. De honden liggen uitgeteld voor de warme houtkachel, ik ga zitten in de stoel van mijn vader.
Gisteren een pan erwtensoep gemaakt, Disco Queen Gloria Gaynor op de draaitafel tot ik ga lezen, dan de mooie klanken van de blokfluit van Frans Bruggen.
Irish stew.
Broer Jan appte een foto van de Irish stew die hij gemaakt had, het zag er lekker uit.
Ik moest denken aan John en Niall Beatty, twee broers uit Belfast, Noord-Ierland die bij ook Van Zanten in de bloembollen werkten, ik kende ze al jaren, samen met Walter ben ik bij de jongens thuis op bezoek geweest.
Ze kwamen bij ons op de woonboot koken, Irish Stew volgens hun recept, we kregen een lijstje met ingrediënten, ik herinner me nog dat er lamb on the bone en barley op stond en een fles whiskey van een bepaald merk. De jongens hebben heerlijk gekookt, het was gezellig, waarschijnlijk waren Allan en Walter er ook, buurman Luc kwam langs om de whiskey te proeven.
Daarna zijn we naar cafe De Kleine Beurs gegaan, de broers hebben tot sluitingstijd Ierse liedjes gezongen en iedereen zong mee.
De volgende dag werken viel niet mee.
Elf, twaalf.
Ik was elf, twaalf, 1965/66, muziek kende ik niet, alleen psalmen en het orgel in de kerk, onze radio bracht de hemel op aarde , ik draaide aan de knopjes en ik hoorde om het in godsdiensttaal te zeggen, het paradijs.
Nu zou ik graag weer terug gaan naar die tijd van niets, er is zo veel muziek.
Gary speelt the blues, Peter Green is nooit ver weg.
The sky is crying.
Ontevreden.
Een golf van ontevredenheid spoelt over Europa in gele hesjes, terecht als je echt niet meer kan rondkomen en de prijzen blijven stijgen, terecht als rijke mensen zich nog meer verrijken, terecht om tegen de ongelijkheid in de wereld te protesteren.
Geweld om je gelijk te krijgen is een ander verhaal, maar ik heb makkelijk praten, ik zit in mijn luie stoel voor de warme kachel te luisteren naar the blues van Gary Moore, ik voel me rijk en ben bereid die rijkdom te delen met anderen, niet dat ik er op zit te wachten dat er opeens mensen voor mijn deur staan om geld te vragen voor een goed doel of zichzelf, dat wil ik graag zelf bepalen, hoewel ik makkelijk over te halen ben met een goed verhaal.
Er is ook nog altijd de vergelijking met mensen die het echt slecht hebben, net genoeg hebben om in leven te blijven, maar (misschien) gaat die vergelijking mank, we leven in heel verschillende werelden. In het rijke westen is de levensstandaard hoog en we zijn niet bereid om een stapje terug te doen, in de "arme" landen is een stapje vooruit bijna onmogelijk tenzij wij uit het "rijke" westen daarvoor zorgen, dat heet solidariteit.
Voor die solidariteit werd vroeger gedemonstreerd om te proberen de armoede de wereld uit te helpen, niet in gele hesjes, maar uit om de wereld te veranderen in een wereld waarin iedereen gelijke kansen heeft.
Dan komt de vraag, wat zijn gelijke kansen?
We komen er hier al niet uit, we betalen teveel voor zorg en onderwijs, daar begint de ongelijkheid, mensen zijn ontevreden, gaan de straat op om te protesteren maar er wordt niet naar ze geluisterd. Er wordt al over een revolutie in Europa gesproken, de ontevredenheid breidt zich snel uit.
Het is een vicieuze cirkel, gelukkig speelt Gary zijn blues.
Gewoon.......
Gewoon een beetje aardig zijn voor elkaar.......
Appeltje.
De honden uitlaten, de pony krijgt nog een appeltje, dan naar bed, morgen vroeg op.