Wanderlust betekent het verlangen om te reizen. Het is een diepe ongecontroleerde behoefte om je spullen te pakken en de natuur in te trekken. Deze Engelse term dook voor het eerst in 1902 op. En is geleend het het Duits.

Vanmorgen kwam ik beneden in een koude kamer, zestien graden, de houtkachel aan en de gordijnen open, de zon schijnt tussen de regenwolken door, als ik met de honden gelopen heb is het binnen twintig graden, dat gaat snel. Af en toe een bui, geen weer om buiten te gaan klussen aan het huis, ik pak mijn wandelschoenen om ze in te spuiten met anti rain, zie dat van de linkerschoen een heel stuk los zit vlak boven de zool, vandaar de natte voeten. Gelukkig heb ik nog een paar schoenen staan, het liedje van de wandelschoenen zit in mijn hoofd, falderie, faldera.

Een frisse ochtendwandeling
Dat is mijn liefste wens
En als ik dan mijn liedjes zing
Ben ik de rijkste mens

Falderie, faldera, faldera,
Falde ha ha ha ha ha ha
Falderie, faldera,
Ben ik de rijkste mens

Ik trek mijn wandelschoenen aan
Lach opgewekt en blij!
Ik weet niet waar ik heen zal gaan
De wereld is van mij.

Falderie, faldera...

Trek er op uit, voor dag en dauw
De vrijheid tegemoet!
Niets, dat ik hiervoor ruilen zou
Het geeft me levensmoed

Falderie, faldera...

Zit je ooit in de narigheid
Neem dan een kloek besluit
En trek er eens van tijd tot tijd
Al zingende op uit.

Falderie, faldera...

Op pad, ik weet nog niet waarheen, wel dat we een flink stuk gaan lopen, af en toe een regenbui, ik hoor mezelf mopperen, maar de wind waait me weer droog. We lopen langs het Haansvaartje naar het Schildmeer, linksaf over het fietspad naar het Roegwold, er helemaal doorheen tot het Slochterdiepje en binnen door weer terug naar huis, vier uur lopen. Ik heb een rugzak bij me met een droge jas, een grote fles water en koekjes voor de honden en mezelf, we stoppen twee keer om te drinken en de koekjes op te eten, de honden lusten de mijne ook. Als we thuis zijn gaan ze bij de houtkachel liggen die nog brandt, ik geef het paard water en biks, ik zet een stoofpotje op, muziek aan, met mijn voeten omhoog in de luie stoel, ik drink een herfstbock, de herfst is nu echt begonnen.

P.S. Ik had mijn mobiele telefoon meegenomen, dat heb ik dochter Julia beloofd als ik een verre wandeling ga maken, je weet nooit wat er gebeurt onderweg.