Inpakken om op reis te gaan, veel kan er niet mee, twee koffers en een waterdichte zak, dat is het. Ik leg alles wat ik denk mee te moeten nemen op de grote tafel van Lo, dan valt het nog wel mee, er is nog ruimte over. Veel heb ik niet nodig onderweg, een goed motorpak, waterdichte legerkistjes, handschoenen, een helm en een zonnebril met echte glazen (kunststof glazen geven een vervelende schittering als ik tegen de zon in rijd, dan zie ik bijna niets meer). In de koffers gaan een stapeltje t shirts, onderbroeken, sokken, een warm vest voor koude avonden, toilettas, sportschoenen, slippers gaan in de tanktas dan kan ik ze gelijk pakken als we stoppen, weinig meer, een zak vol snoertjes en een oplader, dat is de moderne tijd, waar kom ik nog zonder verbinding met geliefden en hoe schrijf ik anders elke dag een verhaal. In de waterdichte zak gaan de slaapzak, het luchtbed, een stoeltje, een warme trui, dan is er nog plaats over voor boodschappen eventueel. In de kist van Kees gaat het kooktoestel, borden, bestek kopjes, eten, koffie, thee en wat er nog meer in past. Bijna klaar voor de reis.

Op YouTube keek ik naar een filmpje van een motorrijder die de Col de la Bonette (2802 mtr.) opreed, hij passeerde alles en iedereen, zo snel mogelijk naar boven zonder iets te zien van de omgeving, dat is een manier om motor te rijden. Ik denk dat wij er twee, drie keer zo lang over doen om boven te komen, vriend Jolle bepaalt het tempo, we hebben alle tijd om om ons heen te kijken, we stoppen als het tijd is.

Wij rijden motor op ons gemak, komen we ergens een dag later dan is dat niet erg, de route staat vast, als we verkeerd rijden hebben we een kaart, er zijn meer wegen naar Rome en terug.