We moeten dansen, we moeten vrijen, we moeten drinken, leef je leven als je laatste uur, zingt Youp met de Dood aan zijn zijde, Hij stond in de coulissen te wachten op het applaus voor een lied over het leven, lachend over zoveel onbenul. De mens moet zoveel in zijn leven, hij neemt nauwelijks de tijd om stil te staan dat hij er is, laat staan dat hij weet wat hij moet doen in de korte tijd op aarde, dansen, vrijen, drinken, vrolijk zijn, een clown brengt ons aan het lachen met zijn eigen verdriet, een cabaretier zingt een lied met een boodschap, hij weet niet hoe laat het is. De tijd wacht op niemand grapt de Dood en denkt aan de tuinman,

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,

Mijn woning in: Heer, Heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoerde ik loot na loot,

Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,

Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,

Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!" -

Van middag (lang reeds was hij heengespoed)

Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.

,,Waarom", zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,

Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht bedreigd?"

Glimlachend antwoordt hij: ,,Geen dreiging was 't,

Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,

Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan. "

P.N. van Eyck