Kwart voor negen 's avonds.
17 nov. 2017
🇳🇱
vanuit Nederland
Ik laat de honden nog even uit voordat ik ga slapen, geef de pony een appel, ik neurie "gute nacht freunde" in het donker zonder er bij na te denken, als ik hoor wat ik zing moet ik onbedaarlijk huilen, ik kan haast niet stoppen en loop verder tot mijn ogen droog zijn geworden.
Op de terug weg fluit ik de melodie, verdriet overvalt me op de raarste momenten, als ik er niet meer ben moeten jullie niet zo verdrietig zijn, zei mijn moeder toen mijn vader was overleden.
Verdriet is een vreemde vriend, hij vertelt me dat huilen oplucht, daarna is het leven een stuk lichter, hij heeft gelijk.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!