thuismetsijtze.reismee.nl

Samen water halen.

Ik heb altijd geschreven, schrijfblokken vol, over verliefdheden, verloren liefdes, liefde die niet beantwoord werd, dat soort dingen, over mijn vader en mijn moeder, tijdens reizen, over jong zijn, oud worden en de jaren er tussen in. Veel heb ik weggegooid, de kachel er mee aangestoken, niet het (her)lezen waard, daar zit niemand op te wachten en eigenlijk schaam ik me er beetje voor, al die woorden die net niet zeggen wat ik bedoel, het gevoel missen. De laatste dagen denk ik veel aan onze moeder, ik had ooit eens iets geschreven over haar en dochter Julia, ik heb het opgezocht, het is uit 1998, het voelt als een eeuw geleden,


Ze hebben samen water gehaald

en lopen naast elkaar, hand in hand.

Ze verschillen 70 jaar

Wat vertellen ze elkaar ?

Waar praten ze over?

Zo onbevangen zou ik graag weer eens zijn,

willen praten met mijn moeder

over wat ik hoor en zie om me heen

alles wat in me opkomt

zonder volwassen schaamte

wat ik wel en niet kan zeggen.

Wanneer verdwijnt die onbevangenheid

of wordt dat kinderen afgeleerd door ons/mij ?


Ik zeg, nou even stil

En ga door met mijn belangrijke dingen.


's Nachts schijnt de maan

ik zie de sterren

het water van de rivier stroomt,

het stroomde toen ik hier voor het eerst was

en stroomt nog als ik er niet meer ben.


De jaren glijden met het water weg

zo snel.


Haselunne, 1998

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!