Geen einde.
Op sommige dagen lijkt er geen einde te komen aan de tijd voordat ik naar mijn werk moet gaan, tijd in overvloed, dat is ook wel eens anders, ik loop steeds achter de feiten aan, kijk op de klok of ik nog niet weg moet, ik maak mezelf onnodig onrustig. Een lange wandeling met de honden doet wonderen, de beestjes hebben oog voor alles wat er om hen heen gebeurt, ze ruiken elk geurtje langs de weg en moeten daar even bij stilstaan voordat we verder gaan, van tijd hebben ze geen besef, behalve van etenstijd. Als we terugkomen heb ik nog tijd om een mooi gedicht drie keer te lezen:
Ik heb nooit
Ik heb nooit naar iets anders getracht dan dit:
Het zacht maken van stenen
Het vuur maken uit water
Het regen maken uit dorst
Ondertussen beet de kou mij
Was de zon een dag vol wespen
Was het brood zout of zoet
En de nacht zwart naar behoren
Of wit van onwetendheid
Soms verwarde ik mij met mijn schaduw
Zoals men het woord met het woord kan verwarren
Het karkas met het lichaam
Vaak waren de dag en nacht eender gekleurd
En zonder tranen, en doof
Maar nooit iets anders dan dit:
Het zacht maken van stenen
Het vuur maken uit water
Het regen maken uit dorst
Het regent ik drink ik heb dorst
Gerrit Kouwenaar (1923 - 2014)
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}