Leven en dood.
Ik lees een boek over leven en dood, ik draai een plaat die begint met de hartslag van een mens, ten minste zo lijkt het. Op de vorige plaat jankten honden, dat gaf nogal wat geblaf en gejoel in de kamer, één van de honden kwam voor een luidspreker staan, het kopje scheef en begon mee te janken, aandoenlijk.
Leven en dood, we hebben er over gepraat bij een vuurtje, mijn vijf broers en ik, de eerste jaren dat we weg gingen op de motor hadden we het daar nooit over, lang leve de lol, veel bier, motor rijden en kaarten. Onze vader overleed eind augustus 2004, het tweede weekeinde in september gingen we gewoon weer op weg met de motor naar Friesland, maar de toon van het gesprek veranderde, natuurlijk dronken we bier, we waren verdrietig en probeerden elkaar te troosten, er gebeurden onverwachte dingen, mooie woorden werden gesproken, we waren samen heel dichtbij elkaar, misschien toen meer als ooit daarna.
Leven en dood gaan samen op pad, ze laten de honden uit, geven de pony hooi, ze maken ruzie over wie moet blijven leven en wie dood moet gaan, de honden blaffen tegen ze, die zijn niet bang voor leven of dood, dat hebben ze al eerder meegemaakt in hun vorige leven, één ding telt, overleven.
Leven en dood ruziën nog wat na om de schijn op te houden maar ze kunnen niet zonder elkaar.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}