Tempel.
Mijn handen besturen alles wat ik doe samen met mijn benen, lopen is zo gewoon dat ik er niet over nadenk, als ik op pad ga met de honden denk ik er niet aan dat mijn lichaam me wel eens in de steek zou kunnen laten onderweg. Ik loop elke dag hetzelfde rondje, heen en weer of andersom, de honden kennen de weg, ze weten meer dan ik over de natuuur, geuren die mij ontgaan ruiken zij, ze plassen synchroon, daar doe ik dan weer niet aan mee.
Ik kijk naar mijn armen, mijn lijf, volgend jaar tien kilo lichter, een lichaam is een tempel heb ik weleens gehoord, je moet er zuinig op zijn, maar er zijn zoveel verleidingen die ik maar moeilijk kan weerstaan, mijn lichaam heeft het soms moeilijk, maar protesteert nog niet.
.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}