Gisteren, vannacht, stond er een reactie van broer Lo bij het stukje: Glen Campbell, hij noemt die naam niet voor niets, Glen is een zanger, hij overleed op 8 augustus. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt, ik lees alles over hem op Google, Wikipedia en ik zoek in de lp kast naar platen van hem, niets, misschien in de schuur, maar daar heb ik geen zin in. Ik heb nog een grote tas met C&W platen in de gang staan, die neem ik mee naar buiten op de veranda, heel country and western zo'n afdak naast je huis en ik vind drie platen van Glen, die een buitengewoon goede gitarist moet zijn geweest en een begenadigd zanger, ik ken zijn muziek niet zo goed, alleen Rhinestone Cowboy, vanavond ga ik luisteren. Er is een plaat bij die Reunion heet, waarop hij the songs of Jimmy Webb zingt, Joe Cocker heeft ook veel nummers van Jimmy gezongen, dat zegt genoeg.

About Glen:

The instrument of a songwriter is the slinger. De spits attemps in the past years to arbitrarily categorie Glen Campbell's efforts as "country" or"pop" (or any one of a numberof equally cloudy adjectives) he remains an original. Firmly rooted in bluegrass, country and gospels, later he was a viable (don 't gasp) influence in ROCK 'N ROLL!! Today he effordlessly defines the "Soliloquy" from Carousel and take a virtuoso "William Tell Ouverture" (I do not mean to infer that he does these things simultaneously).

It is time to put generalities and contrived critisism back in to politics where they belong and let talent shine. Glen Campbeil stands today more than ever, in a long distinguished career, a singer tor all seasons.

-Jimmy Webb