Feesttent.
Ik zit buiten op de veranda en luister naar de muziek in de Feesttent op het sportveld, waar deze week het jaarlijkse volleybaltoernooi wordt gespeeld. Vroeger deden we mee, op het eerste toernooi werden we bijna eerste, dat is tweede, we waren beter maar dat telt niet in de sport, alleen de cijfers tellen, dat is niet altijd eerlijk maar we hadden er enorm veel plezier in, iedereen speelde, het maakte niet of je goed of iets minder was, mee doen was belangrijker dan winnen en zo is het nog steeds, de olympische gedachte.
Ik heb aan feesttenten weinig goede herinneringen, ik voel me niet thuis in die enorme mensenmassa, praten werd schreeuwen, muziek was bijzaak, een beetje om me heen kijken hoe gek iedereen deed tot ik me afvroeg wat ik er deed en stilletjes vertrok, gelukkig werd er bier geschonken, dat maakt het nog een beetje dragelijk, totdat ook dat niet meer hielp. Ik ben geen Feesttent ganger en zal het ook nooit worden, wel mooie muziek die ze nu draaien, dat dan weer wel, ik hoor het van een afstandje, dichter bij kom ik niet meer. Zeg nooit Nooit.
Bij grote concerten heb ik daar nooit last van, dan kom ik voor de muziek en niet voor de mensen.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}