Het was zo 'n nacht dat ik (te) laat naar bed ging en het koud had, het raam staat meestal open, de deur dicht zodat er weinig warmte binnenkomt, het winter dekbed ligt weer in de kast, maar ik had geen zin om op te staan en het extra dekentje te pakken. Dom, want nu werd ik steeds wakker van de kou, ver voor kwart voor zes was ik wakker, dan maar onder de warme douche. Voordat ik ga slapen leg ik het extra dekentje op bed, lekker warm en morgen uitslapen. Op onze reis naar de Noordkaap heb ik het nooit koud gehad 's nachts, een prima slaapzak die heel toepasselijk Marmoth heet, overdag op de motor was een ander verhaal, een klein stukje van 12 juni 2014:

Ik doe mijn vizier omhoog om de kou tot op het bot te voelen, dit is de onthechting, het afzien op een bedevaartstocht en ik vind het prachtig. We zien honderden rendieren aan beide kanten van de weg. Nog 1 afslag, 14 kilometer en we zijn er, nog verder omhoog, een weg zonder vangrail en daarnaast is het behoorlijk steil naar beneden. Een domper, we moeten betalen om naar het laatste puntje van de Noordkaap te kunnen, nog prijzig ook. Het doel valt tegen, maar dat is vaak zo en het was ook niet de opzet van de reis. De plannen vooraf, de weg erheen, samen op de motor, de ontberingen, het plezier, het kamperen in al zijn eenvoud, de weg terug, dat maakt het heel bijzonder. Als we weg gaan, terug naar beneden, begint het te regenen, mist, langzaam rijden, er is geen afrastering rechts naast de weg. We gaan naar Skarsvag, camping, we vragen naar een hut, maar die zijn allemaal verhuurd. We zetten gewoon de tent op. We zijn op de Noordkaap.