thuismetsijtze.reismee.nl

De wind flappert om het huis.

Voor dat ik ga slapen geef ik de pony altijd iets lekkers, een wortel, een appel, een stuk brood, het beestje rekent erop, een zacht gehinnik als ik de deur open doe. De wind flappert om het huis, koude wind, ik ben blij dat ik weer binnen ben, het stelt niets voor, de kou, ik kijk uit naar de eerste warme dag dat ik buiten in een stoel van de zon kan genieten.

Een vader huilt bij het bed van zijn zoon, de zoon groeit op met de tranen van zijn vader in zijn herinnering, vergeet ze, denkt er aan op onmogelijke momenten en ik weet niet zo goed wat ik er mee moet, met die tranen. Ze zijn al lang geleden, maar liggen nog vers in mijn geheugen. Een vraag stelde mijn vader bij het kampvuur, wat is de zin van het leven? , we keken elkaar aan, dronken bier, praten door, de vraag werd niet serieus genomen, het bleef stil, morgen een antwoord, dat nooit kwam.

Het antwoord dat mijn vader niet wist, de zin van het leven , hij is er hopeloos op zoek naar geweest in de stilte van zijn zwijgen, verdriet uit je niet, tranen laat je niet zien, alleen in het donker als niemand je ziet.

Ik ben niet anders dan mijn vader, ik trek me terug als het moeilijk wordt en huil zachtjes als ik verdriet heb zonder dat iemand het ziet.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!