Kou.
Om vijf uur 's middags ga ik lezen, de dag zit er bijna op, ze heeft haar werk gedaan, het is tijd om te rusten. Ik pak mijn boek sla het open, de kou komt me tegemoet, niet het beetje kou en sneeuw dat wij het afgelopen weekeinde hebben getrotseerd, maar bergen sneeuw, wind met soms storm, alles is bevroren, het wordt niet licht, misschien even, het gaat over het leven op zee in de winter, overleven of doodgaan, meer mogelijkheden zijn er niet. Ik stook de kachel op tot ze roodgloeiend is, zet een mooie plaat op, mijmer weg, mijn ogen vallen toe, haal hout voor de kachel en lees verder. Ik denk aan de kou van vroeger, geen verwarming boven, de ijsbloemen zitten centimeters dik op het enkele glas, ik slaap onder een gewateerde deken die kilo's weegt, maar me wel warm houd. 's Morgens ren ik met mijn kleren onder de armen naar beneden om me voor de kachel aan te kleden, douchen deden we niet, later één keer in de week. Vroeger was niet alles beter, nu wordt het huis verwarmd door kachels met een warmtepomp, die het huis bijna gratis op een behaaglijke temperatuur houden, hoe is het mogelijk. Ik lees nog even verder over de echte kou.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}