Glimlach.
18 nov. 2016
🇳🇱
vanuit Nederland
Elke keer als ik door de tuin loop langs de plek waar we de hond Rémie hebben begraven, krijg ik een glimlach op mijn gezicht; op haar eigen manier begroette ze bekenden die het huis binnen kwamen, elke keer weer, tijdens een wandeling kon ze opeens beginnen te blaffen en stopte niet totdat er een stok weggegooid werd, soms was ze opeens verdwenen, kwam heel stilletjes terug geslopen naar huis, dan had ze bij verre buren de bak met kattebrokjes leeg gegeten, ik kan er zo veel over vertellen, fijn dat er herinneringen bestaan.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!