thuismetsijtze.reismee.nl

Ik huil.

Ik zit buiten op de veranda , lees mijn boek uit, een bestseller, een vader gaat dood, sterft en ik moet denken aan de laatste maanden, weken van mijn vader. Uit het ziekenhuis kwam hij terug naar het huis waar hij zo lang had geleefd om te sterven, te overlijden. Overlijden = doodgaan, het gaat over lijden, pijn voor de dood, het is een verschrikkelijk vooruitzicht om een leven af te sluiten in een pijnlijke dood, maar wij kunnen niet kiezen, het overkomt je. De laatste weken samen waren ontroerend, dat besefte ik niet op dat moment, nu denk ik er aan terug met een brok in mijn keel, het ging zo snel,ik stelde het afscheid uit, er is altijd hoop tot de dood lachend de hoek om kwam op het pleintje waar mijn ouders woonden. Mijn vader zag het, was er bang voor, hij zakte langzaam weg, gaf de dood een hand en samen vertrokken ze naar een onbekende bestemming, misschien zijn ze onderweg nog even langs haselunne gegaan, een vuurtje aan om het warm te krijgen, maar de dood heeft het altijd druk en geen tijd voor dat soort fratsen.

Ik huil als ik lees hoe een vader sterft, het is prachtig geschreven, het verdriet is onbeschrijfbaar.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!