Verhalen over de oorlog worden verteld door mensen die het mee hebben gemaakt, dat zijn er niet zoveel meer. Alleen achter blijven als jouw moeder wordt opgepakt, samen met twee jongere kinderen blijf je achter, je bent zelf pas tien, hoe overleef je een hongerwinter. Ik ben een zondagskind, geboren met een veer in mijn kont, er ontbreekt me niets, helemaal niets, alles komt me aanwaaien, ik hoef er geen moeite voor te doen, alleen op het gebied van de liefde had ik soms wat problemen, maar dat lijkt ook verleden tijd.

De oorlog ligt ver achter ons, maar is dichterbij dan we denken, elke dag is er een strijd in de hoofden van heel veel mensen, ik kan het me niet voorstellen hoe het is om te moeten vluchten, voor wat dan ook, ik ben een bevoorrecht mens zonder wezenlijke zorgen anders dan dat mijn huis een paar verrotte kozijnen heeft en dat soort dingen. Mijn vriezer ligt vol met eten, er staan potten met ingemaakte groente, een eigen moestuin is de mode, ik doe er aan mee, ik ga me er niet voor schamen. Alles heeft zijn houdbaarheid, toen de CD op de markt kwam werd de plaat, dat is vinyl, afgeschaft, niemand gaf er nog een cent voor, gelukkig had ik nog een paar guldens over en kocht hele collecties op voor een habbekrats.

Het is laat, eigenlijk weet ik niet meer wat ik wilde vertellen, het gaat over oorlog en muziek, verleden en toekomst, nog meer muziek, maar daar moet ik morgen weer iets voor maken.