Vijfenzeventig.
Dit jaar zou Harry Muskee 75 geworden zijn, maar dat telt niet tenzij je beroemd bent dan krijg je alsnog een tentoonstelling over je leven en de muziek. Mooi om nog eens te zien, een stuk jeugdsentiment, elk jaar ging ik wel een keer naar Cuby, nu al vijf jaar niet meer.
Nooit meer naar harry,
Elk jaar ging ik naar harry
Met de blizzards samen heette hij cuby.
Op de brommer gingen we naar een cafe,
waar weet ik niet meer, ergens in de buurt.
Midden in de winter, stervenskoud, het deed er niet toe,
want we waren jong en als er iets te beleven viel
gingen we er heen, altijd
Wanneer was het? 69 of 70, of zoiets.
Het klonk nergens naar, maar mooi dat het was.
Voor aan en bier, altijd bier, harry en jij een sigaretje.
Je staat een beetje verlegen voor je publiek, een grapje, een verhaaltje,
maar als je gaat zingen gebeurt er iets met mij.
Elk jaar wel een keer naar harry,
het maakte niet uit met welke band.
Je speelde een nummer voor Bennie Groen,
schilder van drentse landschappen,
die de week er voor was overleden.
Bennie kende ik van de kunstacademie,
we begonnen samen in het eerste jaar.
Hij was al wat ouder,
drummer geweest van de rodys en zen,
maar daar hoorde hem niet over, een vorig leven.
Ik was erbij, toen Harry zong voor hem.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}