Klein in het zijn.
Ik voel me klein in de grote wereld, het leven spoelt over me heen als een regenbui, gelukkig heb ik de kracht om te blijven staan, het water stroomt weg in de put. Ik lees een rouwadvertentie van iemand die tien jaar jonger was dan ik, overleden, herinneringen worden geschreven, maar er is niets meer, morgen zijn we vergeten wie er gisteren nog was. Het is niet anders, zo gaat het ook met mij denk ik somber. In de krant wordt een boek aangeprezen; somberen hoeft niet meer, floreren kun je leren, ook al kan je niet je hele leven gelukkig zijn. Dat stemt me weer vrolijk, ik ga naar buiten waar een lenteregentje valt, ik heb er geen last van, straks een mooie plaat op de draaitafel, ik bak een appeltaart, een brood voor morgen, de kachel brandt. Ik ben het weekeinde vrij, morgen met broer Kees naar Assen museum, Cuby zou dit jaar 75 geworden zijn, een tentoonstelling, nooit meer naar Cuby. Het leven gaat door, altijd, wat er ook gebeurt, daar hoef ik me niet druk over te maken, morgen komt de zon weer op.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}