Jolle gefeliciteerd, een klein stukje uit het verslag van de reis naar de Noordkaap.

Maandag 16 juni.

Tears in my eyes,

Gistermiddag zaten we in het keukentje van de camping ons verslag te schrijven en plotseling een mooi moment, door de vraag van Joop of ik voor de reis had getwijfeld of het tussen ons nog wel goed zat. Voelt het anders dan veertig jaar geleden? Op dat ogenblik kregen we alle twee tranen in onze ogen. Met andere woorden, is onze vriendschap veranderd, verminderd? We gaan wel zes weken samen weg en iemand had hem gevraagd of dat wel zou lukken zonder al te veel problemen (of zoiets).
Ik zei, dat ik daar geen moment over nagedacht had, laat staan getwijfeld. Als ik al twijfel had over iets, dan was het de motor. Het voelt hetzelfde als toen we naar hillegom gingen op de fiets of naar frankrijk op de oude bmw. Misschien was het toen vrijer, omdat niets ons toen bond. Maar de band, de vriendschap is hetzelfde als toen, zonder zorgen samen op pad, dat kan alleen zo met joop.
En zo'n reis maken we maar een keer, dat beseffen we alle twee heel goed, dus is het zaak om van alles te genieten. Dat doen we ook, het maakt niet uit wat er gebeurd of hoe het weer is.
Gisteravond begon ik in de verzamelde gedichten van Wislawa Szymborska en het eerste gedicht dat ik las, was het volgende:

Niets tweemaal

Niets gebeurt tweemaal en niets
zal tweemaal gebeuren. Geboren
zonder kundigheden, sterven we
dus als onervaren senioren.

Ook al zijn we nog zo hardleers
op de grote school van 't leven,
geen winter, geen zomer wordt ons
nog een keertje opgegeven.

Niet een dag keert ooit terug,
twee nachten zijn nooit identiek,
geen kus is als een andere,
elke oogopslag is weer uniek.

Gisteren noemde iemand plots
in mijn bijzijn luid jouw naam
-het leek alsof een rode roos
naar binnen woei door het raam.

Nu we samen zijn vandaag,
haal ik mijn blik van je gezicht.
Een roos? Hoe ziet een roos eruit?
Is dat een bloem? Een steen wellicht?

Onzalig uur, onnodige vrees,
waarom bemoei jij je ermee?
Je bent -je moet voorbij gaan.
Je gaat voorbij-en alles is oke.

Lachend en elkaar omhelzend
verzoenen we ons met elkaar,
ook al zijn we zo verschillend
als twee druppels zuiver water.

Niets gebeurt tweemaal, ook al lijkt dat soms misschien zo,
geniet van alles de eerste keer en blijf dat doen.