thuismetsijtze.reismee.nl

Mijn vader.

Mijn vader is erg ziek, hij ligt op sterven, we zorgen voor hem samen met mijn moeder in de laatste weken van zijn leven. Hij komt uit het ziekenhuis, niet te genezen om thuis te overlijden. Zolang iemand leeft geloof je niet in zijn dood, hij is er nog, we praten, drinken een biertje, ik til hem naar zijn stoel, scheer hem, intieme dingen, hoe dicht kan je bij je vader komen? De laatste dag zijn we bij elkaar naast zijn bed, mijn vader is weg gezakt in zijn bewustzijn, niet meer aanspreekbaar, het einde nadert, maar nog steeds geloof ik er niet in. We gaan naar huis om te slapen, ik maak zijn portret af en word gebeld door mijn zwager Jolle, je vader is dood wil je helpen om hem af te leggen.

Moeilijk, maar ik denk er niet over na, mijn zus weet hoe het moet, ik help, doe wat ze zegt wat ik moet doen. Ik kijk naar zijn lichaam, mager, mijn vader, nooit zag ik hem naakt, altijd keurig in pak, goed gekleed, goed geknipt en goed geschoren. In Duitsland liep hij in een lange korte broek met lange kousen tot net onder zijn knie, padvinder in hart en nieren, ik heb er soms nog nachtmerrie's van.

Mijn vader had weinig geduld, wilde naar huis als het hem uit kwam, wat mijn moeder wilde deed er niet toe, op eens stond hij op om weg te gaan, het is tijd en ging in de auto zitten en wachtte tot mijn moeder mee ging.

Mijn vader was een bijzondere man, ik begreep hem vaak niet en hij mij niet, nu ik er over nadenk zou ik graag nog eens met hem praten, maar eigenlijk is dat niet nodig, we hebben elkaar alles verteld wat er leeft tussen een vader en een zoon, echt ALLES, maar dat is niet helemaal waar, we zaten vaak zwijgend naast elkaar, dronken bier, het leven ging aan ons voorbij zonder woorden.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!