Tussen mensen kan er van alles mis gaan, woorden blijven liggen terwijl ze opgepakt en uitgesproken zouden moeten worden, niet praten leidt tot misverstanden, je vult woorden in die een ander niet heeft gesproken, maar waar van jij denkt dat hij of zij ze gezegd zou kunnen hebben, helemaal zeker weet je het niet, zo ontstaat er een onoverbrugbare kloof, de brug die praten heet dondert in de ravijn en er rest niets dan stilte.

Praten en zeggen waarop het staat, waarover het gaat zijn mijn zwakke punten, ik doe er liever het zwijgen toe, ik laat iedereen raden hoe het met me gaat, waarover ik denk, het gaat altijd goed met me, tenminste dat zeg ik als men er naar vraagt.

Praten heeft ook een keerzijde, zoveel woorden worden gesproken over problemen in onze wereld, iedereen weet de oplossing, verdragen worden getekend, maar er verandert niets. We bombarderen steden en dorpen plat, er wonen onschuldige mensen, om door geweld vrede te bewerkstelligen, we zijn verdwaald in onze eigen mooie woorden.

TEGEN DE KETTERIJ DER STRAALJAGERS

Laten de vogels protesteren

tegen de branding tegen het schuim

tegen de vliegende vissen

laten de vogels protesteren

tegen de opgezette vogels

tegen de vogelschemering

laten de vogels protesteren

geen voedsel meer zoeken, geen nesten meer bouwen

zodat het geen lente meer wordt

laten de vogels niet meer drinken

uit de liederenfonteinen

die ze aan hun snavels zetten

laten de vogels zich verschuilen

in de nesten van het donker

laten ze zweetdroppels worden

in de oksel van de nacht

laten de vogels ghandibeesten

monniken van assisi zijn

en laten de mensen zich bekeren

met hun woorden slaan van woede

dat de vogels niet meer broeden

met hun hart slaan van verdriet

dat de hemel stroomgebied

van de diepzee is geworden

laten de mensen protesteren

met hun armen vol met veren

en een brok zon in hun keel.

Guillaume van der Graft (W.Barnard)