Wandelen met God.
Gisteren hebben we een flink stuk gewandeld op de Veluwe, een prachtig gebied, ook in de herst met een dik bladerdek op de paden, verkleurde bladeren aan de bomen en een flinke wind waardoor ze vielen. Onderweg is er altijd veel tijd om te praten of om te zwijgen net hoe het uitkomt, het ging over de gebeurtenissen in Parijs, de vluchtelingen, we probeerden oplossingen te bedenken, maar kwamen er niet uit.
Toen moest ik denken "aan wandelen met God", sommige profeten, Henoch, Noach wandelden met God, ook Jezus wandelde met zijn Vader, als je wandelt zie je wel waar je langs gaat, dat is niet zo belangrijk, je hebt meer oog voor je omgeving dan wanneer je loopt. Voor wandelen heb je tijd en rust nodig. En tijd en rust hebben wij niet zoveel in ons leven. Wij rennen van hot naar her. Van wandelen komt vaak niet zoveel. Maar hoeveel komt er dan eigenlijk van leven in nauwe verbondenheid met God? Gelukkig zegt God in de bijbel: ik wil met jou wandelen. Ik wil in nauwe verbondenheid met jou leven. ( citaat Rutger Heij).
Wandelen in stilte om na te denken over je zelf, over anderen, over de wereld, weer tot jezelf komen, een moment van bezinning, zo stel ik me het wandelen met God voor. Oneerbiedig zei ik, de volgende hond van me noem ik God, dan kan ik elke dag met God wandelen om tot rust te komen in nauwe verbondenheid met de natuur, we moesten er wel om lachen en God ook denk ik.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}