Ik heb de appels van de boom geplukt, wel de goede gelukkig, ik heb geen boom van goed en kwaad, er is geen slang, maar ik mis de vrouw die tot zonden aanzet, hoeveel kan een man verdragen, eigenlijk zijn wij het zwakke geslacht, het vlees is zwak staat in de bijbel, dat slaat op de man die het vrouwelijk schoon niet kan weerstaan, daar hoor ik ook bij. Het gaat over appels vandaag, emmers vol, ik heb er appelmoes van gemaakt, pompoen-en courgette chutney, de weck potten zijn op, vol, ik moet nieuwe kopen om nog meer appelmoes te kunnen maken of wat dan ook. Het huis geurt heerlijk van al dat gekook, kruiden, de houtkachel aan op volle kracht. Vanmiddag nog een tijdje hout gekloofd met de bijl, het gaat steeds beter, een goede slag in 1 keer dat is de kunst, de spieren werken mee, het lijkt wel op sporten, dat zou ik meer moeten doen, maar misschien kan ik het nuttige met het aangename verenigen, wandelen met de hond, hout hakken, dat soort dingen, ik word er niet echt moe van maar ik voel het wel. Tussendoor even bij de pony kijken, het is donker, mistig, ze hoort me, ik hoor een zacht gehinnik wat ik zo mooi vind, een tevreden geluid en ze weet dat ik altijd wat lekkers meeneem. Ik plas in de droge sloot, niemand ziet het, een voordeel van het buiten wonen en het scheelt ook nog eens water, dus milieu vriendelijk, maar niet in de grote stad, pas op, je hebt zo een boete voor wildplassen.

Ik luister naar Pigs van Pink Floyd, ze hebben betere platen gemaakt, dit is meer van hetzelfde, stamppot spruitjes met kerrieappels, hoe bedenk je het, wel lekker. Andere plaat, Alexandra, Sehnsucht, wie kent haar niet, heerlijk sentimenteel, Dalida, het beginnummer van het tour journaal met Mart is vergelijkbaar, een lage vrouwenstem zingt over de liefde, een orkest helpt mee om de woorden van liefde te benadrukken, helemaal over de top, maar nooit zo mooi gezongen, het klinkt oprecht uit het hart, ik geloof Alexandra helemaal, het gaat over die ewige liebe en dat soort dingen, ook over vreemdelingen die het land binnenkomen, 46 jaar geleden kwam Alexandra om in een verkeersongeluk, de oorzaak is onbekend, omstreden, ze zong over de liefde, mein freund der baum ist tot, mij uit het hart gegrepen na afgelopen weekeinde, een tril in haar stem, Toon Hermans had die ook, ontroerend tot tranen toe. Alexandra ontroert me tot in mijn tenen, tot in mijn hart. Wie kent haar nog?

De wereld draait door, ik zie het laatste stukje, leuk, altijd leuk, meer niet, een zeepbel even voor het journaal, dat op moet passen geen gebakken lucht te worden, wel serieus als het kan.