Wintertijd heeft als gevolg dat het vroeg donker wordt, steeds eerder gaat de zon onder, nu vind ik het niet zo erg meer, maar in de voorgaande jaren heb ik er zwaar tegen aan gehikt. De nacht die de dag steeds vroeger verdreef overviel me als een dief, ik had er alles voor over om het licht te behouden tot een uur of tien 's avonds, maar zonder genade werd het vroeger donker, de klok terug zetten naar zomertijd hielp ook niet, de duisternis bepaalde mijn leven tot ik er aan gewend was. Ik merk dat ik er nu eigenlijk weinig last van heb, misschien heeft het met ouder worden te maken, ik leg me neer bij het onvermijdelijke, het leven is eindig, dat geeft rust in een roerige tijd waarin veel bekenden ziek worden, hun toekomst is ongewis en onbekend. Donkere gedachten nemen de plaats in van donkere dagen, hoeveel tijd heb ik nog, wat is belangrijk, vragen stormen mijn hoofd binnen, een orkaan met ongekende kracht die tot rust komt op de mooie tonen van muziek. Ik draai hard rock op windkracht volume tien om alle negatieve gedachten te overstemmen, te overdonderen, ze de baas te zijn om voorzichtig over te gaan naar muziek voor het hart, maar dan moet ik op passen om niet in tranen uit te barsten, middle of the road muziek is het beste, het raakt me links en rechts, in en uit het hart, the Carpenters zijn er het een goed voorbeeld van, Joe volgt net als zoveel anderen. Wintertijd brengt mijn gedachten terug naar waar ze moeten zijn, liefde die licht brengt in de donkere dagen, lees er de bijbel op na, kerst maar vooral goede vrijdag, sterven om ons te verlossen van het kwaad, het is een prachtig verhaal maar voorlopig zonder een goed einde, we moeten het wel verdienen.