Nieuw Statenzijl.
Een dag die begint vol goede voornemens zoals zo vaak, maar door de warmte komt er niets van terecht. We stappen in de bus, nemen de hond mee om te gaan wandelen ergens in de polder bij de Dollard, maar we moeten terug omdat de benzine bijna op is en er nergens een pomp is. Omkeren en opnieuw beginnen, we stoppen bij de dijk waarop grafstenen staan, vroeger lag hier het dorpje Oterdom, het bronzen monument is weg, gestolen, daarvoor in de plaats staat er nu een kopie in kunststof, gemaakt door Mette Bus, een hand met daarin het kerkje van Oterdom. Heel lang geleden, in 1974 heb ik een linoleumsnede gemaakt van dat kerkje en het gedicht over het kerkje van Lerus Roelofs er onder gecalligrafeerd. Mijn vader wilde er veel mensen een plezier mee doen, ik niet, de linoleumsnede verdween in de prullebak, een beperkte oplage, eentje hangt er nog bij mijn moeder aan de muur. Door de uitgestrekte polders gingen we richting Nieuw Statenzijl, eindeloze velden graan, af en toe een boerderij, het einde van de wereld, er werd hard gewerkt, het graan moet van het land, het is warm en droog weer. Nergens mogen we wandelen met de hond, behalve bij Nieuw Statenzijl, maar eigenlijk is het daar te warm voor, de hond trekt aan de riem, de tong uit de bek. We gaan terug.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}