Stoere mannen op de foto.
Helmen op, zonnebrillen, ik met een baard, leren handschoenen, het lijkt heel wat, uiterlijk vertoon, maar eigenlijk zijn we zachte mannen, tenminste ik, laat ik voor me zelf spreken. Reizen brengt je in contact met mensen in andere landen, je weet nooit wie je tegen komt, maar met een open blik en onbezorgd kom je een heel eind, ook weer terug. Ik lees verhalen in de krant over geweld, overvallen, aanslagen, haat, ongewenst gedrag, hufterigheid en nog veel meer rotzooi, maar ik merk er eigenlijk nooit iets van, niet op reis, niet hier in de omgeving, er valt mee te leven gelukkig, of zie ik het niet? Ik woon in een klein dorp waar alleen een volleyball toernooi en een rommelmarkt voor enige opwinding zorgen, verder luidt de kerkklok elke dag om elf uur 's morgens, dat is het. Het is genoeg voor mij, meer heb ik niet nodig, ik lijk wel een monnik in mijn eigen klooster, terug getrokken uit de wereld, maar niet celibatair, daar voor is de liefde veel te mooi, verder zeg ik er niets over, ik ben geen heilige, verre van dat, een zondaar die van het leven geniet, God ziet dat het goed is en ik ben het met Hem eens.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}