Als ik vrij ben, thuis, dan loop ik het liefst op blote voeten, zonder sokken, de kachel aan, hout er op tot het warm genoeg is om alleen in t shirt rond te lopen. Op de voorpagina van de krant stond een foto van meneer Blatter met een vrouw naast zich, korte rok, veel been zichtbaar, ik dacht het is de vrouwelijke voorzitter van de dames afdeling van de Fifa, die samen met Blatter in Zwitserland is, ze heeft vroeger op hoog niveau gevoetbald dat zie je aan het been. Op pagina vier staat een foto van de voorkant van het tweetal, een oude man naast een jonge (re) vrouw, ze heeft niks te maken met vrouwen voetbal, het is de vriendin van Blatter, al mijn vooroordelen worden bevestigd, door corruptie krijg je veel verkeerd geld, dat trekt mensen aan, dat is aantrekkelijk voor iedereen die zwak is, wie niet, mooie vrouwen komen er op af, vallen voor de verkeerde, vaak oudere mannen, het is een vicieuze cirkel, het zal nooit anders worden. Blatter wordt herkozen, ik kijk nooit meer naar voetbal, maar misschien nog naar Barcelona tegen Juventus, Pirlo, die op het middenveld heen en weer loopt, alles onder controle heeft, een norse blik op zijn gelaat, de haren wapperen, elke bal is goed, maar die ene weergaloze pass waaruit het enige doelpunt valt is fenomenaal, een glimlach die je haast niet ziet, even een hand in de lucht. Aan de andere kant Messi, die verdedigers laat staan als of ze er niet zijn, een steekballetje op Suarez, Neymar zet hij alleen voor de keeper, het is niet genoeg deze keer. Pirlo is de man van de wedstrijd. Blatter zal er bij zijn om een hand te geven, Pirlo kijkt hem zwijgend aan, weigert zijn hand, de overwinning is nog mooier, iedereen ziet het, Blatter trekt zich eindelijk terug.

En ik kocht een prachtig dun boekje van P. F. Thomese, eerder thuis dan Townes over een optreden van deze man in Emmen en het vervolg van zijn reis, die uiteindelijk eindigde in de dood na een leven vol muziek, dat vooral, hele mooie nummers en veel drank, drugs, luisteren.