thuismetsijtze.reismee.nl

Een prachtige vrijdag.

Als ik de gordijnen in de kamer open doe schijnt de zon naar binnen, verwarmt de kamer tot een aangename temperatuur zonder dat de kachel aan hoeft. Ik loop een flink stuk met de hond, nadat ik de pony heb buitengezet, het waait niet meer, heerlijk, de vogels fluiten, de modder op het ruiterpad verdwijnt langzaam, ik kan er weer lopen zonder weg te zakken of uit te glijden. Thuis de krant, koffie, sinasappels persen en geroosterd brood met jam, het leven is mooi, terecht goede vrijdag, hoewel het verhaal even tragisch is als mooi in zijn betekenis.

Goie Vrijdag


Judas, dei is schuld,

'n verroader!

En Petrus mit zien:

"ik ken hom naait",

'n leugenoar!

En aal dei anern

dei mitdoan hebben

hom te krusegen,

dei roupers;

tóukeken hebben ze,

zunder haand-oetsteken,

votlopen binnen ze!

Soldoaten nait,

dei bleven

tot 't enne aan tou,

tot 't duuster weur,

midden overdag...

Ze dobbelden,

gavven hom edik,

luusterden noar hom,

leste woorden,

stoken zien zied deur;

zai wazzen dichter bie hom

as dei, dei joarenlaank

mit hom optrokken wazzen...

Judas, dei is schuld,

moar wel mag dei Judas

den wel wezen:

'n vrumde, 'n noaber

of ain van nog dichterbie

ain van ons zulf meschain?

Wat zollen wie doan hebben:

roupen, votlopen of vechten?

Wel duurt 't hardop zeggen?

deur Daan van Vliet

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!