Herinnering aan oom Sietse vorig jaar op onze reis naar de Noordkaap.

19 juni 2014

Donderdag 19 juni We zitten in Vuokatti, aan de rand van een groot meer, prachtige plek. Gisteravond hebben we nog een vuurtje gemaakt in de hut naast onze tent om een beetje warm te blijven. Er waait een koude wind over het water en er komt een donkere lucht onze kant op, regen. In de slaapzak duurt het even voor ik helemaal warm ben. Ik word wakker van een stormachtige wind, de tent flappert aan alle kanten, het blijft licht, toch vreemd. Joop hoorde via de mail dat het niet zo goed gaat met oom Sietse. Ik moet elke dag wel even aan hem denken en eigenlijk wil ik er iets over schrijven, over hem, over ons, maar hoe? Ik denk na over alles wat ik heb geschreven en realiseer me dat het uitsluitend over vroeger gaat. Is dat een teken dat ik oud word, dat ik alleen in het verleden leef? Het zijn gedachten en verhalen, die de afgelopen tijd in mijn hoofd rondspookten en ik heb er op deze reis woorden aan gegeven. We zijn nu bijna vier weken onderweg en het wordt tijd om die periode af te sluiten en vooruit te kijken samen met mijn geliefden. Ik ga de kas nog afmaken en de groentetuin doen, ik ga op reis met de oude camper. Ik heb een ruimte vrij gemaakt om weer te kunnen tekenen en schilderen, de pers opgeknapt om lino's mee af te drukken, het huis moet aan alle kanten gerepareerd worden, zoveel platen, die ik nog niet geluisterd heb, de 78 toeren platen, die ik nog moet schoonmaken en luisteren. Stapels boeken om te lezen. Als het nodig is Jelmer helpen bij de verbouwing. Sietse belde om me te feliciteren met mijn verjaardag, een dag te laat, maar dat maakt niet uit. Ik moest even aan hem denken, ik lig in bed te lezen, het is al laat en ik hoor hem fluiten als hij naar zijn huis loopt in de oppenheimstraat, ik was een jaar of veertien.Ik zou hem bellen na mijn nachtdiensten, maar ik krijg een mail van hem, met tranen in mijn ogen lees ik het slechte nieuws, daarbij foto's van de kleinkinderen, marijke en sietse en hun hond. Ik stel het bellen uit tot na de reis, ik weet niet zo goed wat ik hem wil zeggen en vind dat ook wel slap van mezelf. Zo goed ken ik hem ook weer niet, maar ik heb zoveel mooie herinneringen aan hem, met hem, ik word er stil van, kus oom sietse, ik denk aan je met mijn armen om je heen. Ik val in slaap en droom dat ik in bed lig op mijn kleine slaapkamer in de johan mulderstraat. Het staat er vol met dozen en zakken en ik begin op te ruimen. Uiteindelijk blijft er 1 doos over, de rest gaat weg. Een toepasselijke droom. De afgelopen zeven dagen hebben we gereden zonder rustdag. Joop is druk doende de route weer in te voeren op de weblog, er ging iets mis door mijn onhandigheid. Zeven dagen in vooral barre kou, maar wat een prachtige ritten hebben we gemaakt, via de noordkaap en noord noorwegen naar finland over vooral kleine weggetjes. De kou en het afzien, de ontberingen ben ik al weer grotendeels vergeten, wat blijft is het plezier, de lol en het gemak waarmee we ons aan de omstandigheden aanpassen. Het weer is toch vaak een bepalende factor als je op de motor met een tent op reis bent en als ik wakker word luister ik eerst of het droog is, dan of er veel wind staat en of ik de zon op de tent voel branden. Je moet dan de slaapzak uit, omdat het te warm wordt. Buiten valt het nog tegen door de koude wind. We blijven hier vandaag, uitslapen, douchen en buiten ontbijten. We zetten de picknick tafel in de luwte van een hut, daar is het wel uit te houden in de zon. Kleren wassen en te drogen hangen over een houten rek. Even lezen, naar de winkel en een wandelingetje. Ik zoek een nieuwe zonnebril, gisteren had ik de bril achterop gelegd en niet opgezet toen we wegreden, en vind een mooie voor half geld. We kunnen weer op pad. De rest van de dag een beetje luieren, koken en daarna een vuurtje in de overdekte hut. Rustdag, morgen verder door finland.

Gisteravond is oom Sietse overleden rond de tijd dat ik mijn verhaal schreef, stilletjes.